آیا ورزش های سخت، روحیه دختران را مردانه می نماید؟ - وبلاگ بارزند

به گزارش وبلاگ بارزند، خبرنگاران/قم روانشناسی بالینی با بیان این که محیط های ورزشی می توانند با جهت گیری خنثی مانع از تشدید بحران هویت شوند، اضافه کرد: بسیاری از افراد در دوران نوجوانی قصد به رخ کشیدن استقلال خود را دارند و با از بین رفتن مرز استقلال، فرد به رفتارهای پرخاشگرانه روی می آورد؛ که در باور جامعه پرخواشگری به عنوان یک رفتاری پسرانه نهادینه شده است.

با نگاهی گذرا به سالن های ورزشی دخترانه متوجه بعضی رفتار های خاص و گاها عجیب خواهید شد، دخترانی که دیگر نه تنها مثل هم جنس هایشان لباس نمی پوشند بلکه رفتارهایشان هم تغییر نموده است.

ابتدا با نگرانی به این سوال فکر میکنی که واقعا ورزش در تغییر رفتار ها به سمت پسرانه شدن نقشی به این پررنگی دارد؟ اما زمانی که برای یافتن جواب پای صحبت هایشان می نشینی متوجه میشوی که آب ازجایی دیگر گل آلود است.

گاها در جامعه دیده می شودکه بعضی از دختران بعد از آغاز فعالیت های ورزشی در سنین نوجوانی وجوانی که سن جامعه پذیری است به پوشیدن لباس و رفتارهای پسرانه روی می آورند. وبعضی دیگر پا را فراتر گذشته وبه سمت استفاده از داروهای هورمونی، استعمال سیگار ومواد مخدر هم می فرایند.

این رفتارها گاها باعث نگرانی خانواده ها می شود و آنها را در تکاپوی کنترل این رفتار برمی آورد ویا بعضی دیگر از خانواده ها برای پیشگیری از بروز این مسائل با تفکری اشتباه که بعضی رشته های ورزشی سبب تغییر رفتارو خلق و خوی دختران می شود مانع از فعالیت دخترانشان دراین رشته ها می شوند.

اکنون سوال این است چرا دختران و زنان که منبع و مظهر احساسات، عشق، مهرو لطافت هستند باید در شرایطی قرارگیرند که از جنسیت خود بیزارشده ویا سعی در مخفی کردن آن نمایند؟

پنهان کاری که می تواند مقدمه ای برای بروز مسائل شان در آینده شود؛ زیرا دختری که برای بروز احساساتش آموزش ندیده وسال ها آن را مخفی نموده و یا آموخته گریه کردن و بروز احساساتش نقطه ضعف است چگونه می تواند به خوبی نقش مادر وهمسر بودن را ایفا نماید؟

در علت عمده این رفتار ها میتوان به امتیازات و الگو هایی که جامعه به افراد می دهد اشاره نمود؛ متاسفانه دیدگاه بسیاری از خانواده ها وجامعه نسبت به دختران سختگیرانه تر بوده و غالبا پسران در مرکز توجه والدین قرار دارند و زمانیکه این توجهات موجب تبعیض دربین فرزندان شود، زمینه ساز بروز این رفتار می شود.

آن زمان است که عده ای از دختران برای جلب توجه خانواده، تصمیم بر انجام رفتارهای پسرانه می گیرند تا تغییری در زندگی فعلی شان ایجادنمایند؛ زیرامتوجه شده اند که جامعه برای پسران آزادی و بدختران محدودیت به ارمغان آورده است.

دکتر نازنین حبیبی در گفت وگو با وبلاگ بارزند اعلام کرد: نام گذاری بعضی رفتارها به عنوان پسرانه یا دخترانه در جهانی کنونی لزوما درست نیست چرا که جهانی امروز تفاوتی میان مرد و زن نمی شناسد و این تفاوت ها به شدت وابسته به فرهنگ هستند و نگرش های پست مدرن، برداشتی متفاوت از دسته بندی زن و مرد دارند، لذا اینکه بعضی از دختران به سراغ ورزشهای موسوم به ورزش مردانه بفرایند لزوما از نظر روانشناسی به معنی مسائل شخصیتی نیست.

وی ضمن بیان اینکه ا اگر هم رفتاری ناشی از آسیب های شخصیتی باشد همه گیر نبوده و فقط در بعضی از افراد شکل می گیرد، اظهار کرد: بروز رفتارهای پسرانه ارتباطی با ورزش ندارد و این رفتار نوجوانان وجوانان به دلیل بحران های هویتی، عدم شناخت هویت جنسی وبه دنبال کسب هویت بودن است.

وی با تاکید براین نکته که دیدگاه های روانشناسی متفاوت است، یادآور شد: علت عمده این رفتارها اگر در دسته اختلالات باشد، نشات گرفته ازکودکی افراد است و اینکه فرد در کودکی چه اشخاصی را به عنوان منبع قدرت و الگوی معین نموده است.

حبیبی با اشاره به این موضوع که در بسیاری از افراد این رفتارها موقتی است، ادامه داد: در سنین نوجوانی افراد با انتخاب هویت ها گوناگون سعی در پیدا کردن هویت مستقل خود دارند.

وی با تاکید بر این نکته که این گونه رفتار ها لزوما اختلال روانی به شمار نمی آید، خاطر نشان کرد: اگرعلت این رفتارها بحران هویت بوده و فرد با احساس ناراحتی از این شیوه زندگی تصور کند که این رفتار برایش مشکل زا خواهد شد، می تواند با حضور در جلسات درمانی بحران هویت خود را از بین ببرد.

روانشناسی بالینی با بیان این که محیط های ورزشی می توانند با جهت گیری خنثی مانع از تشدید بحران هویت شوند، اضافه نمود: بسیاری از افراد در دوران نوجوانی قصد به رخ کشیدن استقلال خود را دارند و با از بین رفتن مرز استقلال، فرد به رفتارهای پرخاشگرانه روی می آورد؛ که در باور جامعه پرخواشگری به عنوان یک رفتاری پسرانه نهادینه شده است.

این روانشناس حوزه جوان ونوجوان با تاکید بر نقش پر رنگ جامعه در دوران کودکی، اعلام کرد: درصورت رخ دادن این رفتارها در دوران نوجوانی، خانواده ها سعی بر ایفای نقشی پررنگ ننمایند؛ زیرا این رفتارها در سنین نوجوانی وجوانی شکل نمی گیرد، بلکه در این دوران بروز پیدا می نماید وخانواده ها نیز نقش خود را درقبل از بروز این رفتار ها ایفا نموده اند.

حبیبی در رابطه با تاثیر منفی این رفتار ها در نقش همسر و مادربودن، اعلام کرد: طبیعتا زمانی که شما هویت خود را با تمایلات جنسی پسرانه انتخاب می کنید و یا دیگر رفتارهای پسرانه از خود نشان می دهید، ناخواسته مسائلی را به وجود می آورید.

وی با اشاره به زنان آخته گر درعلم روانشناسی، اظهارکرد: این افراد با پرخاشگری، اجازه بروز احساسات به همسر خود را را نمی دهند که این نیز بخاطر همانند سازی از پدر، در دوران کودکی است.

این روانشناس با تاکید بر این نکته که علت بروز این رفتارها ورزش نیست، بلکه ورزش محلی برای بروز رفتاری است که گاها فرد از خودش هم مخفی می نموده است، اضافه نمود: زمانی که نوجوان در جمع قرار می گیرد متوجه می شود که در نوع شخصیت وشیوه زندگی اش تنها نیست واعتماد به نفس این موضوع را پیدا میکند که در محیط های دیگر نیزاین رفتارها را از خود نشان دهد.

حبیبی با اشاره بر این نکته که هزاران سال است که مردها در همه جای جهان از پشتوانه قدرت و اختیار برخوردار هستند، خاطر نشان کرد: در جامعه مردسالار این رفتار ها تشدید می شود؛ زیرا زمانیکه یک کودک می بیند که مادر خانواده به عنوان یک زن قادر به بیان خواسته اش نیست و مورد توجه قرار نمی گیرد و یا نمی تواند کاری را که علاقمند است انجام دهدسعی بر اثبات خودش به شیوه های مختلف می نماید.

وی ادامه داد: این دختران با همانند سازی خود از رفتار پدر، سعی در دست دریافت قدرت ویا بیان این که من میتوانم هرکاری که دوست دارم انجام دهم بر می آیند.

زهرا گلی، مربی باسابقه ورزشی، نیز در این رابطه اعلام کرد: بسیاری ازاین رفتارها نشات گرفته از عدم رعایت و مدیریت نادرست مربیان است و افرادی که به علت مسائل هورمونی این رفتارها را انجام می دهند، بسیار اندک هستند.

وی در مورد علت این رفتارها و تاثیر مربیان در بروز ویا کنترل این رفتارها، اعلام کرد: عمده این رفتارها به علت عدم الگوی برداری مناسب، برطرف کمبودها، جبران عدم مهارت وجلب توجه دیگران است و زمانیکه یک مربی با رفتاری نامناسب وخارج از عرف ظاهر شود، هنر جویان نیز ازوی الگو برداری می نمایند.

گلی با تاکید براین نکته که کنترل خانواده ها زمانی موثر است که مربی نیز همراه آنها شود، گفت: خانواده ها از ابتدا باید توجه و نظارت داشته باشند؛ زیرا اگر نوجوان درگیر موضوعی شود برطرف این عادت بسیار سخت بوده زیرا که قبح موضوع از بین می رود.

وی با اشاره به این موضوع که بیشترین آسیب متوجه فردی است که مربی و هم بازی هایش این رفتارها را دارند، اظهار کرد: کنترل وصحبت کردن با این افراد بسیار سخت است؛ زیرا با تصور امکان حل تمام مسائل با رفتاری قلدرمآبانه در مقابل همه می ایستند که درنتیجه به بی احترامی به دیگران منجر می شود.

این مربی با سابقه با اشاره به این موضوع که این دست از دختران دربین جنس مخالف نیز جایگاهی ندارند، اضافه نمود: زندگی آینده این دختران نیز در معرض خطر بوده و ممکن است به انحرافها و اشتباهات گوناگون دچار شوند.

وی اعلام کرد: تغییر رفتار نوجوانان تدریجی بوده و ممکن است که خانواده متوجه این تغییرات نشود و زمانی متوجه می شوند که شخصیت فرزند به کلی تغییر نموده است.

و در خاتمه به یاد داشته باشیم که هیچگاه، هیچ دختر وپسری نباید به خاطر جنسیتش تحقیر ویا تشویق شود ومواظب باشیم با رفتارمان سبب بیزاری دختران از جنسیت شان نشویم ؛ زیرا که عواقب این رفتار ها متوجه همه افرادجامعه می شود و همچنین اگر خانواده ها به دختران نیز اجازه فعالیت درعرصه های گوناگون را بدهند، دیگر این دختر برای اثبات خود وجلب توجه مجبور نمی شود که خود را همانند پسران جلوه دهد.